Γλαύκωμα που σχετίζεται με ενδοφθάλμιους όγκους

Οι οφθαλμικοί όγκοι, όπως το μελάνωμα του χχοριοειδούς, το ρετινοβλαστώματα και οι μεταστάσεις του χοριοειδούς, μπορούν να προκαλέσουν γλαύκωμα λόγω διάφορων μηχανισμών. Αυτοί οι όγκοι μπορούν να αποκλείσουν την αποχετευτική γωνία του ματιού, περιορίζοντας την παροχέτευση του υδατοειδούς υγρού ( υγρού που βρίσκεται στον πρόσθιο θάλαμο του ματιού) με αποτέλεσμα την αύξηση της ενδοφθάλμιας πίεσης. Επιπλέον, η φλεγμονή που σχετίζεται με τον όγκο, η νεοαγγείωση ή η άμεση διήθηση των καρκινικών κυττάρων στο διηθητικό ηθμό ( την αποχετευτική δηλαδή γωνία του ματιού) μπορεί να συμβάλει περαιτέρω στην ανάπτυξη γλαυκώματος.

Η διάγνωση του γλαυκώματος που οφείλεται σε οφθαλμικούς όγκους απαιτεί ολοκληρωμένη οφθαλμική αξιολόγηση. Αυτό συνήθως περιλαμβάνει ενδελεχή εξέταση του πρόσθιου και οπίσθιου τμήματος του οφθαλμού, τονομετρία για τη μέτρηση της ενδοφθάλμιας πίεσης, αξιολόγηση του οπτικού νεύρου, εξέταση οπτικού πεδίου και απεικονιστικές μελέτες όπως υπερηχογράφημα ή οπτική τομογραφία συνοχής (OCT). Η ανίχνευση και η παρακολούθηση οφθαλμικών όγκων μπορεί να περιλαμβάνει εξειδικευμένες απεικονιστικές τεχνικές, όπως φωτογραφία βυθού, αγγειογραφία φλουορεσκεΐνης ή υπερηχογράφημα, ανάλογα με τον ύποπτο τύπο όγκου.

Η θεραπεία του γλαυκώματος που οφείλεται σε οφθαλμικούς όγκους απαιτεί μια διεπιστημονική προσέγγιση που περιλαμβάνει οφθαλμιάτρους ειδικούς στην οφθαλμική ογκολογία και γλαυκωματολόγους. Οι πρωταρχικοί στόχοι της θεραπείας είναι η μείωση της πίεσης, η διατήρηση της οπτικής λειτουργίας και ο έλεγχος του υποκείμενου όγκου. Η επιλογή των τρόπων θεραπείας εξαρτάται από παράγοντες όπως τα χαρακτηριστικά του όγκου, η έκταση του γλαυκώματος και η συνολική υγεία του ασθενούς.

Σε πολλές περιπτώσεις, ένας συνδυασμός ιατρικών και χειρουργικών παρεμβάσεων είναι απαραίτητος για τη διαχείριση τόσο του όγκου όσο και του γλαυκώματος. Η ιατρική θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει τη χρήση τοπικών ή συστηματικών φαρμάκων για τη μείωση της ενδοφθάλμιας πίεσης, όπως βήτα-αναστολείς, ανάλογα προσταγλανδίνης, αναστολείς καρβονικής ανυδράσης ή άλφα-αδρενεργικοί αγωνιστές. Αυτά τα φάρμακα στοχεύουν στην ενίσχυση της παροχέτευσης του υδατοειδούς υγρού ή στη μείωση της παραγωγής του. Ωστόσο, η ανταπόκριση στην ιατρική θεραπεία μπορεί να είναι περιορισμένη, ιδιαίτερα εάν ο όγκος εμποδίζει τις φυσιολογικές οδούς παροχέτευσης.

Πριν τη χειρουργική θεραπεία του γλαυκώματος απαιτείται αποτελεσματικός έλεγχος του όγκου με θεραπείες όπως ακτινοθεραπεία, θεραπεία με λέιζερ ή χειρουργική εκτομή. Η επιλογή της ειδικής για τον όγκο θεραπείας εξαρτάται από παράγοντες όπως το μέγεθος, η θέση και η ιστοπαθολογία του όγκου, καθώς και από τη συνολική κατάσταση της υγείας του ασθενούς.

Οι χειρουργικές επιλογές για το γλαύκωμα δευτερογενές σε οφθαλμικούς όγκους περιλαμβάνουν συνήθως την εμφύτευση συσκευής παροχέτευσης υδατοειδούς υγρού (βλέπε link)ή κυκλοκαταστροφή του ακτινωτού σώματος (βλέπε link).

Η ιατρός, κύρια Γκαραγκάνη είχε την ευκαιρία να ειδικευτεί στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Λωζάνης Hôpital Ophtalmique Jules Gonin υπό την επίβλεψη του μεγάλου Έλληνα καθηγητή και ειδικού στην Οφθαλμική Ογκολόγια, κυρίου Λεωνίδα Ζωγράφου. Κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης της ασχολήθηκε με τη θεραπεία και παρακολούθηση σύνθετων ογκολογικών περιστατικών. Επιπλέον, ως αναπληρώτρια διευθύντρια του τμήματος Γλαυκώματος στο Οφθαλμολογικό Νοσοκομείο Jules Gonin της Λωζάνης διαχειρίζεται πληθώρα γλαυκωματικών περιστατικών που οφείλονται σε ενδοφθάλμιους όγκους έχοντας πραγματοποιήσει μεγάλο αριθμό επεμβάσεων εμφύτευσης συσκευών παροχέτευσης υδατοειδούς υγρού σε ασθενείς με ιδιαιτέρως ικανοποιητικά αποτελέσματα.